آشنایی با تصویر برداری
آشنایی با رشته تصویر برداری
آنچه در این مقاله می خوانید:
مفهوم تصویر برداری
تصوير بردار كسي است كه با اتكا به دانش مباني هنرهاي تجسمي و ضمن رعايت اصول ايمني بتواند کارهای زیر را انجام دهد:
- آماده سازي و بهكارگيري صحيح تجهيزات و لوازم تصويربرداري
- نورپردازي صحنه هاي فیلم
- نورسنجي و تنظيم رنگ، نور و كادر دوربين
- مدیریت و هماهنگی دوربین ها
- سرپرستی گروه فیلمبرداری
تفاوت فیلم برداری و تصویر برداری
در واقع هم فیلمبردار و هم تصویربردار هر دو یک کار، یعنی ثبت لحظه ها را انجام می دهند و ابزار کار هر دو دوربین است، اما هرکدام با نسل متفاوتی از دوربین ها!
دوربین های اولیه برگرفته از دوربین عکاسی بوده و تماما با استفاده از نگاتیو یا به اصطلاح فیلم، عمل ثبت و ضبط تصویر را بر روی نگاتیو انجام می دادند. که به این دوربین ها، نسل اول می گویند. به شخصی که با نسل اول دوربین کار می کرد، فیلمبردار می گفتند.
اما با ورود نسل جدید دوربین ها و در واقع دوربین های دیجیتال به جای فیلمبردار، تصویربردار رایج شد که اطلاعات ضبط شده خود را می توانست روی نوارهای کوچک شده یا رَم ذخیره کند. در دورﺑﯿﻦ ﻫﺎي ﻓﯿﻠﻤﺒﺮداري از ﻧﮕﺎﺗﯿﻮ برای جای ﺛﺒﺖ ﺗﺼﻮﯾﺮ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﺷﻮد و عملا از ﻓﺮاﯾﻨـﺪي ﺷـﯿﻤﯿﺎیی برای ﺛﺒﺖ ﺗﺼﻮﯾﺮ استفاده می شود در حالی که در دورﺑﯿﻦ ﻫﺎي ﺗﺼﻮﯾﺮﺑﺮداري، این عمل ﯾﮏ عمل اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯽ می باشد و از اﯾﻦ جهت ﺑﯿﻦ دورﺑـﯿﻦ ﻫـﺎي ﺗﺼﻮﯾﺮﺑﺮداري و ﻓﯿﻠﻤﺒﺮداري تفاوت وجود دارد.
بهترین ویژگی دوربین های نسل جدید مربوط به رنگ و نور و غیر خطی بودن تصویربرداری و تدوین آن بود. به این معنا که مثلا برای تدوین فیلم نیاز نبود که از ابتدای فیلم شروع شود بلکه از هر کجای فیلم که دوست داشتند می توانستند عملیات تدوین را انجام دهند.
ویژگی های تصویر برداری
- اصول تصویر برداری و فیلمبرداری را می داند.
- ازنظر فنی آشنایی کامل با ابزارکار (همانند دوربین و سه پایه) را دارد.
- خلاقیت وذوق هنری (دید بصری) خود را به کار می گیرد.
- دقت نظر و سرعت عمل در کار
- روابط مناسب حرفه ای
- انعطاف پذیری و انتقاد پذیری
تعریف چند مفهوم در تصویر برداری
- عمق: خلق تصویری سه بعدی، در مدیوم دو بعدی تلویزیون، تخصصی است که همواره مد نظر فیلم برداران قرار گیرد و از چهار طریق امکان پذیر می باشد: پرسپکتیو گروه، پرسپکتیو خط، پرسپکتیو رنگ مایه، وضوح قیاس عمق
2. حرکت: از دراماتیک ترین ابزار جلب توجه بیننده است تا توجه او را به نقطه ای تأکیدی خاص جلب کند. معمولا حرکات اریب، تأثیر گذارترین حرکات در صحنه می باشند، چنان که حرکت در طول صحنه و موازی با قاعده ای کار چندان جالب نیست. حرکات اجرا کننده به صورت مستقیم و به طرف دوربین خالق صحنه های تکان دهنده می باشد. اما به طور کل دو حالت کلی برای بهره گیری از ابزار (حرکت) در صحنه وجود دارد.
- هرگاه بازیگر در یک صحنه عمومی، خلاف مسیر حرکت سایرین و در حالی که به شدت از لا به لای آنها عبور می کند، به طرف دوربین بیاید، خواه ناخواه دید بیننده به طرف وی جلب می شود و حتی گاه سرعت حرکت او بیشتر نمود پیدا می کند.
- هر گاه بازیگر در میان انبوهی جمعیت متحرک ثابت باشد، دید را به سوی خود می کشاند مانند کودکی که در لا به لای جمعیتی متحرک گوشه ای نشسته و گریه می کند، واضح است که به طور ناخودآگاه دید متوجه وی می شود.
3.پرسپکتیو: ترکیب خطوط در یک صحنه جهت برقراری تناسبات منظرها. می دانیم که خطوط نزدیک به دوربین بزرگتر و خطوط دورتر، کوچکتر به نظر می رسند که هر گاه از عدسی زاویهی باز استفاده شود این تأثیر نمود بیشتری پیدا می کند. از همین خاصیت و با استفاده از زوایای اریب، میتوان به تصویر، تصوری از عمق را بخشید.
4.نما: نما، کوچک ترین جز فیلم است و برابر است با هر بخش از فیلم که در آن، دوربین بدون خاموش شدن، یک برداشت مستمر داشته است. نما را نمی توان دقیقا برابر با برداشت دانست، زیرا هر برداشت ممکن است دستخوش تدوین شود و دقیقا آن چیزی نباشد که بر پرده ظاهر می شود. ما چند نوع نما داریم و سایر نماها و کادرها از روی هم ترکیب و ساخته می شود:
- اینسرت(insert): به نمای بسیار بسته ازسوژه مورد نظر می گویند (نمای بسته از چشم یا ابرو در صورت). این نما بیشتر برای تاکید می باشد. در این نما تمام جزئیات مشخص است. البته در تلویزیون به دلیل کنتراست وشفافیت بالا از این نما کمتر استفاده می شود.
- اکستریم کلوز آپ: به نمای بسته سوژه که در آن مقداری تصویر بازتر از حالت اکستریم است (مثلا گردن به بالا).
- کلوز آپ: در این نما تصویر باز تر از قبل است (مثلا از شانه ها به بالا).
- مدیوم کلوزآپ: بازتر از کلوز آپ است. این نما پر کاربردترین نما در تلویزیون است و به سینما راه پیدا کرده است (از سینه به بالا).
- مدیوم شات: به این نما نیمه نیز می گویند. در واقع در این حالت نیمی از سوژه مشخص است (نصف بدن).
- مدیوم فول شات یا نی شات: ازمدیوم شات باز تر است (زانو به بالا).
- فول شات: تمامی سوژه مشخص است (از پا به بالا).
- لانگ شات: در این نما تمامی عناصر صحنه مشخص است.
چند نکته و تکنیک برای تصویر برداری بهتر
- برنامه ریزی برای فیلم: قبل از شروع فیلمبرداری کاملا مشخص کنید که قرار است از چه صحنه هایی فیلم بگیرید و ترتیب آنها چگونه خواهد بود.
این کار به شما کمک می کند تا فیلم نهایی تان را تجسم و نماهای مورد نظرتان را در ذهن ترسیم کنید. این کار به عنوان راهنمای شما در طول فیلمبرداری و ویرایش عمل می کند و علاوه بر این به شما کمک می کند تا قبل از فیلم برداری، زمان مناسب برای فیلم برداری، مکان مورد نظر خود و دوربین های مناسب مورد استفاده (در صورتی که چندین گزینه در اختیار دارید) را تعیین کنید.
- نورپردازی خوب داشته باشید.
- پس زمینه را ساده نگهدارید: هر جایی را برای فیلمبرداری انتخاب نکنید. تا حد امکان سعی کنید پس زمینه شما درهم و برهم و شلوغ نباشد. می توانید از پس زمینه های تک رنگی نیز استفاده کنید.
- ترکیب بندی خوب داشته باشید: کادر خود را به بهترین شکل و ترکیب تغییر دهید.
- مکان مناسب برای دوربین انتخاب کنید.
- از فوکوس دستی استفاده کنید.
- شات های گرفته شده را برش دهید.
- موقع فیلمبرداری به ویرایش فکر کنید.
- حواس تان به لرزش نداشتن دوربین باشد.
- نورپردازی تمام صحنه ها به شکل یکسان باشد.
- برای فیلمبرداری از بهترین دوربین استفاده کنید.
از پایگاه خبری تحلیلی دیباگران دیدن فرمایید
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.