آشنایی با داستان نویسی و اصول آن

معرفی داستان نویسی

کلمه داستان آنقدر در بطن زندگی‌های ما وارد شده‌است که دیگر توصیف معنای آن برای ما در قالب کلمات مشکل شده است. داستان را می‌توان به معنای روایت دانست، روایتی که می‌تواند بر پایه حقیقت باشد و یا زاده تخیل راوی آن باشد، در حقیقت داستان بازآفرینی و بازگویی یک اتفاق تخیلی یا واقعی است که بازگو یا به عبارتی دیگر نویسنده آن را در قالب‌های مختلفی چون نثر، نظم، سخن، نمایش و نمایشنامه، فیلم، آواز و حتی در قالب تصاویری چون نقاشی و عکس بیان می‌کند.

رولان بارت داستان را بدین‌گونه تعریف می‌کند: «داستان، جمله‌ای است طولانی و هرجمله داستانی کوتاه است». بنابراین تعاریف داستان را می‌توان به معنی ساخت شخصیت‌های تخیلی یا حقیقی و قرار دادن آن‌ها در موانع و حوادث با کمک قوه تخیل و مهارت نویسنده برای انتقال یک خبر، اطلاعات و یا تجربه نیز معنی کرد.

هر داستان حداقل دو جزء دارد، یک نویسنده یا راوی و یک شنونده، داستان‌ها از عوامل مهم در یک فرهنگ هستند. بسیاری از کارها و مدیوم‌های هنری و اکثر کارهای ادبی را داستان می‌گویند یا در آنها از داستان استفاده می‌شود و در حقیقت بسیاری عقیده بر این دارند که بشریت از داستان‌ها شکل گرفته ‌است.

اون فلانگان از محققان و استادان ادبی در این زمینه می‌گوید: «شواهد نشان می‌دهند که انسان در تمامی فرهنگ‌ها برای ارزش‌گذاری هویت خود از نوعی فرم روایتی استفاده می‌کند و در حقیقت ما از دیرباز داستان‌سرا هستیم» و یا برخی از محققان انسان را حیوانی قصه‌گو می‌دانند که سعی می‌کند هر چه را که پیرامونش وجود دارد و اتفاق می‌افتد را در قالب داستان بریزد تا این آشفتگی‌ها و پراکندگی‌های را سر و سامان بدهد و برای خود تعریف کند.

تاریخچه داستان نویسی

داستان و داستان‌گویی از قدیمی‌ترین فعالیت‌های انسانی است. از همان ابتدای تاریخ که انسان به شکار می‌رفته و پس از آن در غارها ماجرا شکار را برای دیگران بیان می‌کرده داستان وجود داشته، یعنی در حقیقت نمی‌توان تاریخ مشخصی برای شکل‌گیری داستان دانست و مانند بسیاری دیگر ار فعالیت‌های بشر چون رقص و شکار مبدا مشخصی ندارد.

هرچند که در فرهنگ‌هایی چون مصر باستان، یونان باستان، چین و هندوستان شواهدی مبنی بر داستان‌گویی و داستان‌نویسی وجود دارند اما نمی‌توان سایر مناطق و فرهنگ‌ها را عاری از داستان دانست، تنها در آنجا شواهد مکتوب و ملموسی وجود نداشته است.

روایت‌های موجود منشا های مختلفی از جمله اساطیر، ادیان، تاریخ، ادبیات و یافته‌های علمی دارند. انسان‌های نخستین در پی توضیح آنچه که در اطراف‌شان اتفاق می‌افتاد دست به خلق داستان زدند وبه دنبال آن اساطیر به‌وجود آمدند و در پی آفریده شدن اساطیر حماسه‌ها خلق شدند که از جمله حماسه‌های مشهور جهان می‌توان به دو حماسه بزرگ ایلیاد و اودیسه از هومر، شاهنامه از حکیم ابولقاسم فردوسی و حماسه گیل‌گمش اشاره کرد.

حال که با داستان و تاریخچه آن آشنا شدیم و دریافتیم که چه نقش پررنگ و اساسی‌ در فرهنگ بشر دارد از اهمیت آن آگاه شدیم. حتما برای شما نیز پیش آمده که در ذهن خود شخصیت‌هایی و یا روایتی خلق کرده باشید، در حقیقت ما به‌دلیل پیشینه تاریخی‌ که داریم ذاتا میل به داستان‌نویسی و داستان‌گویی در ما وجود دارد.

نوشتن داستان علاوه بر اینکه می‌تواند پندآموز باشد و یا وسیله‌ای باشد برای انتقال مفاهیم، همچنین به نویسنده کمک می‌‌کند که احساسات و درونیات خود را به رشته تحریر درآورد. اگر شما هم از کسانی هستید که استعداد داستان نویسی را در خود می‌بینید یا به آن علاقه‌مند هستید در ادامه این مطلب به چند راه که به شما در مسیر خلق داستان و روایت کمک خواهند کرد اشاره می‌کنیم.

یافتن موضوع داستان

موضوع مهم‌ترین اصل داستان‌گویی خصوصا داستان‌گویی کلاسیک است، نویسنده پیش از نوشتن باید بداند که درباره‌ی چه چیزی می‌نویسد و داستان را حول محور آن پیش ببرد. موضوع داستان عاملی است که خوانندگان را به داستان جذب می‌کند. وقتی شخصی برای شما از فیلم یا کتابی می‌گوید نخستین سوالی که از اومی‌پرسید این است که “موضوع آن چیست؟” در حقیقت این موضوع است که در داستان‌های کلاسیک داستان را شکل می‌دهد.

تخیل

اصلی‌ترین عامل برای پیش‌برد داستان تخیل است. نویسنده و داستان‌سرا با تخیل خویش داستان را جلو می‌برد و شخصیت‌ها و اتفاقات را شکل می‌دهد. در حقیقت خود عمل تخیل کردن یکی از مراحل داستان‌نویسی است که باید در آن تنها به تخیل‌مان اجازه تراوش دهیم و بدون اینکه مانع آن شویم اجازه دهیم که حرکت کند، آن‌چه که پس از این عمل به‌دست می‌آید خالص‌ترین شکل از توانایی‌ما در خلق است که کاملا درونی است و دستخوش چارچوب‌های محدود کننده نشده است.

هرچند که جلوگیری از دخالت منطق در مرحله تخیل بسیار سخت است (زیرا همواره در جامعه ما را مجبور به به‌کار بردن منطق در تمامی زمینه‌ها می‌کنند) اما با چندین بار تمرین می‌توانیم به تخیل‌مان اجازه بروز و نقش‌آفرینی دهیم.

ریختن طرح کلی داستان

داستان نیز مانند یک بنا یا معماری به بدنه نیاز دارد که اگر وجود نداشته باشد داستان دچار نقص‌های بزرگی می‌شود و یا اصلا فرو می‌ریزد. پس از مرحله تخیل می‌بایست که آنچه را که بدست آوردیم تصحیح کنیم و این‌بار با منطق از آن استفاده کنیم و یا اگر که مشکلی دارد تغییر دهیم یا حذف کنیم. پس از آن طرحی کلی از ابتدا تا انتهای داستان چیده و نقاط عطف و اتفاقات مهم را مشخص می‌کنیم. تا هنگام نوشتن داستان دورنمایی از آنچه که پیش رو داریم داشته باشیم و همچنین این کار به ما کمک می‌کند که از مشکلات احتمالی روایت داستان آگاه شویم و آن را پیش از نوشتن داستان اصلی برطرف کنیم.

نوشتن داستان

پس از اینکه مراحل بالا را یکی یکی طی کردیم نوبت به نوشتن داستان می‌رسد، در این مرحله ما یک نقشه کلی از داستان و شخصیت‌های‌مان داریم که همگی به خوبی با تخیل‌مان پرورانده شده‌اند و حال می‌توانیم با رعایت نکات و اصول دستور زبانی و ادبی داستان‌مان را بنویسیم.

هرچند که روش‌های بالا راه اصلی داستان نویسی هستند اما داستان نویسی نیز مانند تمامی اعمال و هنرها در چارچوب خاصی محدود نمی‌شود و هزاران راه برای خلق یک داستان وجود دارد؛ آنچه که بیش از هرچیزی به شما در این مسیر کمک می‌کند تمرین و ممارست بی‌وقفه و خواندن داستان و بررسی است و قطعا با داشتن یک معلم که نکات را به شما گوشزد کند و اصول را توضیح دهد این راه بسیار آسان تر خواهد شد.

چالش‌ها و راهکارهای موفقیت در داستان نویسی

داستان نویسی یک هنر خلاقانه است که اغلب به دنبال آن چالش‌هایی برای نویسندهان قرار دارد. در این مقاله به بررسی این چالش‌ها و راهکارهای موفقیت در داستان نویسی می‌پردازیم.

یکی از اصلی‌ترین چالش‌ها در داستان نویسی، پیدا کردن یک ایده متفاوت و جذاب است. نویسنده‌ها باید بتوانند داستان‌های منحصر به فرد و جذابی را خلق کنند که خواننده را جذب خود کند. در این راستا، توانایی خلاقیت و نوآوری بسیار مهم است.

یکی دیگر از چالش‌های اساسی در داستان نویسی، توانایی ساختاردهی مناسب داستان است. نویسنده باید بتواند داستان خود را به صورتی سازمان‌دهی کند که از ابتدا تا انتها جذابیت خود را حفظ کند و خواننده را به خود جذب کند.

همچنین، ایجاد شخصیت‌های واقعی و قابل ارتباط نیز چالش برانگیز است. شخصیت‌های داستان باید به گونه‌ای زنده و جذاب باشند که خواننده بتواند با آن‌ها احساس همدردی کند و با داستان ارتباط برقرار کند.

برای موفقیت در داستان نویسی، نویسنده باید همچنین توانایی خوبی در ویرایش و بازبینی داستان داشته باشد. ویرایش و بازبینی دقیق می‌تواند به بهبود کیفیت داستان کمک کرده و از وجود اشکالات جلوگیری کند.

در نهایت، یکی از مهم‌ترین راهکارهای موفقیت در داستان نویسی، تمرین و تمرکز پیوسته است. نویسنده‌ها باید به طور مداوم به بهبود مهارت‌های خود در این زمینه کار کنند و از تمرینات متنوع و منظم برای ارتقای داستان نویسی استفاده کنند.

به طور خلاصه، داستان نویسی یک هنر چالش برانگیز است که نیازمند تمرین، خلاقیت، و تمرکز پیوسته است. با این توجه، ارتقای مهارت‌های داستان نویسی می‌تواند به یک داستان نویس موفق کمک کند تا آثاری بی‌نظیر خلق کند که خوانندگان را به خود جذب کند.

در سایت (dibagaran7.ir) می توانید به اخبار بیشتری دست پیدا کنید.

سایت فرهنگ سازان می تواند به شما در دست یابی به مقاله های هنری و فرهنگی کمک کند.

مشاوره رایگان برای ثبت نام رشته های سینمایی و آشنایی با رشته داستان نویسی

و همچنین پاسخ به سوالات متداول آموزش داستان نویسی

همه روزه به جز ایام تعطیل با تلفن 42646861-031

شنبه تا چهارشنبه از ساعت 8 الی 12 و 15:30 الی 20
پنج شنبه از ساعت 8 الی 14