فریدون شهبازیان درگذشت

شهبازیان با رویکردی منحصربه‌فرد، به شاگردانش می‌آموخت که چگونه با ترکیب عناصر سنتی و مدرن، موسیقی‌ای خلق کنند که هم اصالت داشته باشد و هم نوآوری. او با تشویق به خلاقیت و جسارت در موسیقی، دانشجویان خود را به کشف استعدادهای نهفته و بیان آن‌ها در قالب‌های جدید ترغیب می‌کرد.

یکی از ویژگی‌های بارز کلاس‌های شهبازیان، فضای صمیمی و تعاملی بود که به شاگردان فرصت می‌داد آزادانه سوال کنند و نظرات خود را بیان کنند. او با توجه به توانایی‌ها و نیازهای هر شاگرد، برنامه‌های آموزشی را شخصی‌سازی می‌کرد و این امر باعث می‌شد تا شاگردان با انگیزه بیشتری به یادگیری بپردازند.

علاوه بر آموزش تکنیک‌های موسیقی، شهبازیان به تربیت روحیه هنری و اخلاق حرفه‌ای نیز توجه ویژه‌ای داشت. او بر این باور بود که یک موسیقیدان نه تنها باید در زمینه هنری ماهر باشد، بلکه باید دارای اخلاق حرفه‌ای و تعهد به هنر نیز باشد. این نگاه جامع به آموزش، شاگردان وی را نه تنها به موسیقیدانان برجسته، بلکه به انسان‌های متعهد و اخلاق‌مدار تبدیل می‌کرد.

شهبازیان همواره بر این نکته تأکید داشت که موسیقی، زبانی جهانی است که می‌تواند پل ارتباطی میان فرهنگ‌ها باشد. او با این باور، شاگردانش را به تحقیق و مطالعه درباره موسیقی‌های مختلف جهان ترغیب می‌کرد و به آن‌ها می‌آموخت که چگونه می‌توان از این تنوع فرهنگی برای غنی‌تر کردن موسیقی ایرانی بهره برد.

کلاس‌های او نه تنها مکانی برای یادگیری موسیقی بودند، بلکه فضایی برای تبادل فرهنگی و هنری نیز محسوب می‌شدند. بسیاری از شاگردان شهبازیان، بعدها به هنرمندان برجسته‌ای تبدیل شدند که توانستند آثار ماندگاری در عرصه موسیقی ایرانی خلق کنند.

شهبازیان با برگزاری ورکشاپ‌ها و جلسات آموزشی در نقاط مختلف ایران، دسترسی به آموزش موسیقی را برای علاقه‌مندان در سراسر کشور فراهم کرد. او با عشق و علاقه به ترویج موسیقی ایرانی، تلاش کرد تا این هنر ارزشمند به نسل‌های آینده منتقل شود.

در نهایت، فریدون شهبازیان با ترکیب دانش تخصصی، تجربه عملی، و عشق به موسیقی، نسلی از موسیقیدانان را تربیت کرد که هر کدام در جایگاه خود نقش مهمی در حفظ و توسعه موسیقی ایرانی ایفا می‌کنند. کلاس‌های او همچنان به عنوان الگوی برجسته‌ای در آموزش موسیقی ایرانی باقی مانده و یاد و خاطره او در قلب هنر دوستان زنده است.