سنتور

مشخصات و ویژگی های سنتور

سنتور سازی زهی و از سازهای قدیمی و اصیل ایرانی است که با مضراب نواخته می‌شود. این ساز شکل ذوزنقه‌ای دارد و از تعداد زیادی سیم تشکیل شده که با ضربه زدن مضراب به صدا در می‌آیند. سنتور یکی از سازهای اصلی در موسیقی ایرانی است و در انواع مختلف موسیقی از جمله کلاسیک، سنتی، و تلفیقی به کار می‌رود.

رایج‌ترین نوع سنتور دارای ۷۲ سیم است که به دسته‌های ۴ تایی و در ۱۸ دسته تقسیم می‌شود.

اجزای اصلی سنتور:

جعبه صدا: بدنه اصلی ساز که از چوب ساخته شده و به شکل ذوزنقه است.

خرک: قطعات کوچکی که سیم‌ها روی آنها قرار می‌گیرند و به تنظیم ارتفاع و ارتعاش سیم‌ها کمک می‌کنند.

گوشی: قطعاتی که برای کوک کردن سیم‌ها به کار می‌روند و با چرخاندن آنها می‌توان سیم‌ها را سفت یا شل کرد و به نت دلخواه رسید.

سیم‌گیر: بخشی که سیم‌ها به آن متصل می‌شوند و در انتهای ساز قرار دارد.

مضراب: دو قطعه چوبی که نوازنده با آنها به سیم‌ها ضربه می‌زند و باعث تولید صدا می‌شود.

نحوه نواختن: نوازنده سنتور با دو مضراب که در دست دارد، به سیم‌های ساز ضربه می‌زند. این ضربه‌ها باعث لرزش سیم‌ها و تولید صدا می‌شوند.

انواع سنتور: سنتورها از نظر تعداد خرک و سیم و همچنین کیفیت ساخت انواع مختلفی دارند. از جمله انواع رایج آن می‌توان به سنتور ۹ خرک سل کوک و سنتور ۱۲ خرک اشاره کرد.

اهمیت سنتور: سنتور به عنوان یکی از سازهای اصلی و مهم در موسیقی ایرانی، جایگاه ویژه‌ای دارد و در بسیاری از آثار موسیقی کلاسیک و سنتی ایرانی از آن استفاده می‌شود.